کد مطلب:133242 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226
نصایح دکتر آیتی به مبلغان
دانشمند مأسوف علیه مرحوم دكتر آیتی ضمن گفتار خود نصایح مفصلی به گویندگان دینی دارد كه ما خلاصه ای از آن را در اینجا می آوریم:
1- مقدم بر همه چیز درس خواندن و ملا شدن.
2- دریافتن حقیقت مطالبی را كه می خواهند، برای مردم بازگو كنند.
3- امانت داری در نقل مطالب.
4- شناخت زمان.
5- عنایت داشتن به مطالب دینی.
6- دفاع نكردن از مطالبی كه بودن آنها از دین مسلم نیست.
7- آموختن زبان.
8- تجاوز نكردن از رشته ی تخصصی: واعظ موعظه اش را بكند و روضه خوان، روضه اش را بخواند.
9- طرح نكردن شبهات در مجالس عمومی.
10- مطالب ضعیف را نخواندن.
11- سعه ی صدر در شنیدن كفریات و شبهات مردم.
12- رضای خدا را بر رضای خلق مقدم داشتن.
13- بر اساس دین تبلیغ كردن.
14- در مجلس هر صنفی همان صنف را تبلیغ نمودن، نه آنكه با بازاریان درباره رشوه صحبت كند و با مردان سخن از زبان به میان آورد و در مجلس هر صنفی از صنف دیگران انتقاد كند.
15- بزرگان دین را آن گونه كه هستند معرفی كردن.
16- زیاد هم به مكتب روز و مجلات نپرداختن و از نهج البلاغه و كافی و امثال ذلك غفلت نكردن.
17- تفسیرهای نامأنوس از قرآن نكردن.
18- ملتزم نبودن به چیزهای غیر لازم.
19- در جواب آنچه نمی داند، بگوید: نمی دانم.
20- تذكر دادن به مردم كه راه تشخیص تقوی لباس نیست.
21- ارادت مردم را دلیل بر خوبی خویش ندانستن.
22- منافق نبودن.
23- با رعایت حال مستمعین سخن گفتن، نه آنكه فی المثل مسایل كلاس نهم را برای بچه كلاس ششم مطرح كند.
24- روایاتی كه ضروری نیست، وقت برای اثبات آنها بیهوده صرف نكردن.
25- یقین داشتن و یا احتمال دادن اینكه در بین مردم در لباس عمومی دانشمندانی وجود دارند!.
26- یقین داشتن به حساب و كتاب!.
27- توقع بیجا راجع به احترام لباس نداشتن!.
28- هر چیز را به عنوان شنیده نگفتن.
29- باور داشتن به آنچه می گوید و اگر چیزی را مشتری دارد و خود گوینده عقیده ندارد، نگفتن.
30- پیغمبران را غلام و چاكر پیغمبر صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام بشمار نیاوردن.
31- اشعاری كه مشتمل بر زیاده روی در حق ائمه علیهم السلام است، نخواندن.
32- از كتاب های بی اساس ترویج نكردن [1] .
محمد جواد مغنیه، در كتاب «مع بطلة كربلا» سخنی با گویندگان و مردم دارد كه برای تكمیل گفتار در اینجا ذكر می كنیم: وی پس از نقل داستان مردی كه چادر از سر اهل بیت عصمت برمی داشت و گریه می كرد، می نویسد:
«من چهره ی این مرد و هم چهره ی ابن سعد را در حالی كه گریه می كند، برای آنهایی ترسیم می كنم كه خیال می كنند مجرد گریه و تباكی برای آنها كافی است و لو ریا كنند و نفاق ورزند و دسیسه نمایند و بند و بست كنند و جاسوسی نمایند و بر مردم، گرفت و گیر كنند. این قیافه ها را همچنان برای كسانی ترسیم می كنیم كه بر منبر سیدالشهداء می روند و از شجاعت و ابای نفس و عظمت مبادی او سخن می گویند و مردم را وعظ و ارشاد می كنند؛ ولی وقتی از منبر پایین می آیند در برابر سرشناسان سر فرود می آورند به طرف بی نیازان دست نیاز دراز می كنند. من مكرر دیده ام كه كسانی در منبر مدیحه سرایی ستمكاران غوطه ور شده بودند و فراموش كرده بودند كه این منبر اساسا برای جنگ با ظالم و مبارزه با جنایت نصب شده است و هم برای آنهایی ترسیم می كنم كه در دوران زندگی مشغول شرب خمر و قمار بازی هستند و به نماز و روزه مقید نیستند؛ ولی روز عاشورا كفن پوشان در حالی كه بر سر شمشیر و بر شانه زنجیر زنند، شیعه و تشیع را به زشت ترین صورتها درآورند و یادبود این فاجعه را به بدترین وجه بدارند و آنگاه برای دروغگویان و تهمت زنان راه را باز كنند كه آنها بگویند شما شایسته ی زندگی نیستند.»
1- مقدم بر همه چیز درس خواندن و ملا شدن.
2- دریافتن حقیقت مطالبی را كه می خواهند، برای مردم بازگو كنند.
3- امانت داری در نقل مطالب.
4- شناخت زمان.
5- عنایت داشتن به مطالب دینی.
6- دفاع نكردن از مطالبی كه بودن آنها از دین مسلم نیست.
7- آموختن زبان.
8- تجاوز نكردن از رشته ی تخصصی: واعظ موعظه اش را بكند و روضه خوان، روضه اش را بخواند.
9- طرح نكردن شبهات در مجالس عمومی.
10- مطالب ضعیف را نخواندن.
11- سعه ی صدر در شنیدن كفریات و شبهات مردم.
12- رضای خدا را بر رضای خلق مقدم داشتن.
13- بر اساس دین تبلیغ كردن.
14- در مجلس هر صنفی همان صنف را تبلیغ نمودن، نه آنكه با بازاریان درباره رشوه صحبت كند و با مردان سخن از زبان به میان آورد و در مجلس هر صنفی از صنف دیگران انتقاد كند.
15- بزرگان دین را آن گونه كه هستند معرفی كردن.
16- زیاد هم به مكتب روز و مجلات نپرداختن و از نهج البلاغه و كافی و امثال ذلك غفلت نكردن.
17- تفسیرهای نامأنوس از قرآن نكردن.
18- ملتزم نبودن به چیزهای غیر لازم.
19- در جواب آنچه نمی داند، بگوید: نمی دانم.
20- تذكر دادن به مردم كه راه تشخیص تقوی لباس نیست.
21- ارادت مردم را دلیل بر خوبی خویش ندانستن.
22- منافق نبودن.
23- با رعایت حال مستمعین سخن گفتن، نه آنكه فی المثل مسایل كلاس نهم را برای بچه كلاس ششم مطرح كند.
24- روایاتی كه ضروری نیست، وقت برای اثبات آنها بیهوده صرف نكردن.
25- یقین داشتن و یا احتمال دادن اینكه در بین مردم در لباس عمومی دانشمندانی وجود دارند!.
26- یقین داشتن به حساب و كتاب!.
27- توقع بیجا راجع به احترام لباس نداشتن!.
28- هر چیز را به عنوان شنیده نگفتن.
29- باور داشتن به آنچه می گوید و اگر چیزی را مشتری دارد و خود گوینده عقیده ندارد، نگفتن.
30- پیغمبران را غلام و چاكر پیغمبر صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام بشمار نیاوردن.
31- اشعاری كه مشتمل بر زیاده روی در حق ائمه علیهم السلام است، نخواندن.
32- از كتاب های بی اساس ترویج نكردن [1] .
محمد جواد مغنیه، در كتاب «مع بطلة كربلا» سخنی با گویندگان و مردم دارد كه برای تكمیل گفتار در اینجا ذكر می كنیم: وی پس از نقل داستان مردی كه چادر از سر اهل بیت عصمت برمی داشت و گریه می كرد، می نویسد:
«من چهره ی این مرد و هم چهره ی ابن سعد را در حالی كه گریه می كند، برای آنهایی ترسیم می كنم كه خیال می كنند مجرد گریه و تباكی برای آنها كافی است و لو ریا كنند و نفاق ورزند و دسیسه نمایند و بند و بست كنند و جاسوسی نمایند و بر مردم، گرفت و گیر كنند. این قیافه ها را همچنان برای كسانی ترسیم می كنیم كه بر منبر سیدالشهداء می روند و از شجاعت و ابای نفس و عظمت مبادی او سخن می گویند و مردم را وعظ و ارشاد می كنند؛ ولی وقتی از منبر پایین می آیند در برابر سرشناسان سر فرود می آورند به طرف بی نیازان دست نیاز دراز می كنند. من مكرر دیده ام كه كسانی در منبر مدیحه سرایی ستمكاران غوطه ور شده بودند و فراموش كرده بودند كه این منبر اساسا برای جنگ با ظالم و مبارزه با جنایت نصب شده است و هم برای آنهایی ترسیم می كنم كه در دوران زندگی مشغول شرب خمر و قمار بازی هستند و به نماز و روزه مقید نیستند؛ ولی روز عاشورا كفن پوشان در حالی كه بر سر شمشیر و بر شانه زنجیر زنند، شیعه و تشیع را به زشت ترین صورتها درآورند و یادبود این فاجعه را به بدترین وجه بدارند و آنگاه برای دروغگویان و تهمت زنان راه را باز كنند كه آنها بگویند شما شایسته ی زندگی نیستند.»
[1] سخنراني مرحوم دكتر آيتي در انجمن ماهانه ديني كه در جلد سوم گفتار ماه به چاپ رسيده است.
- وي مي گويد: براي جامعه ما هضم نشده كه مي توان سهم امام را به مصرف تعليم زنان براي تبليغ اسلام در خارج كرد.
- دكتر آيتي مثل مي زند كه روضه خوانان وقتي در ميان صحبتشان كسي گريه مي كند منعش مي كنند در حالي كه جاي گريه همان وقتي است كه شنونده منقلب شود در بين سخن كاملا انقلاب رخ مي دهد!.